ศึกษาดูงาน โรงเรียน ตชด.สิงคโปร์แอร์ไลน์เฉลิมพระเกียรติ ฯ อ. สอยดาว จ. จันทบุรี

 

วันที่ 20 ธันวาคม 2553 ดร. ดนัย เทียนพุฒ พาพวกเราไป ดูงาน โรงเรียน ตชด.สิงคโปร์แอร์ไลน์เฉลิมพระเกียรติ ฯ   อ. สอยดาว จ. จันทบุรี โดยท่านอาจารย์ ผศ.ดร.จินตนา มณเฑียรวิเชียรฉายและนักศึกษาป.โท ได้ร่วมเดินทางด้วย   ครูใหญ่ คุณครู  และนักเรียนทุกคนน่ารักมาก   ตลอดเวลาที่ไปเราไม่ได้เห็นอาคารใหญ่โต  เราไม่ได้เห็นห้องเรียนที่สะดวกสบายเหมือนในเมือง  เราไมได้เห็นความพร้อมของนักเรียนซึ่งบางคนใส่ชุดอยู่บ้าน ไม่มีรองเท้า   แต่เราเห็นรอยยิ้ม และน้ำใจ ตลอดสามชั่วโมง 

    ท่านครูใหญ่ได้พาชม เริ่มต้นจากสหกรณ์ โดยได้รับการสนับสนุนการวางแผนบริหารจัดการจาก สหกรณ์จังหวัด   เป็นสินค้าทั่วไปไม่มาก  แต่งร้านไม่เด่น ไม่มีชั้นวางราคาแพง  มีตระกร้ารับเงิน สมุดจดเก่าๆ สองสามเล่ม  นักเรียนประถมปลายจะเวียนกันมาขายสินค้า    เราคิดว่ารูปแบบยิ่งใหญ่กว่าสหกรณ์โรงเรียนทั่วไป   เนื่องจากเป็นร้านชำของชุมชนทั้งหมู่บ้าน  ราคาถูก  รวมทั้งสถานที่จำหน่วยผักสวนครัว เห็ด และสินค้าอื่นๆ ในโรงเรียน  ไม่ได้หวังกำไร แต่นักเรียนได้ฝึก จนเป็นร้านค้าในหมู่บ้าน

   ถัดไปเราไปดู โรงอาหารภาพที่เราเห็นคือ แม่ครัว 3-4 คน กำลังง่วนช่วยกันทำอาหาร บนผนังจะมีรายการเมนูอาหารทุกวัน เป็นรายการอาหารธรรมดา แต่มีครบคุณค่า ครบทั้ง 5 หมู่ และ แต่ละมื้อมีนมให้นักเรียน แม่ครัวมาจาก จิตอาสาช่วยกันปรุงอาหารให้ลูกหลานโดยไม่ได้รับค่าจ้าง และจะมีเวรผลัดกันทุกวัน

  หากเดินไปดูโครงการน้ำดื่มไอโดดีนมีป้ายชื่อคุณครูผู้ดูแล    ด้านหน้ามีโถดินเผา 3 ใบ หยดไอโอดีนให้นักเรียน ดื่มตลอดและมีเวรนักเรียช่วยกันเติมน้ำ

  เราเดินผ่านห้องเรียนเล็กๆ   ด้านหลังห้องมีชั้นหนังสือไม้อัด 3-4 ชั้น มีหนังสือเรียน เราพบแต่หนังสือเรียนที่แจกเรียน แต่ไม่พบหนังสือนิทาน   รูปภาพสำหรับสำหรับเด็กๆ หรือแม้แต่ของเล่นเด็ก   ในห้องมีการเรียนการสอน นักเรียนตั้งใจเรียนมาก เดินเข้าทักเราได้ยินคำ "สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ "   พร้อมกับรอยยิ้ม น่ารักมาก   เรารู้สึกผิดมาก  คิดในใจน่าจะเตรียมหนังสือเก่าที่บ้าน หรือขนม มาด้วย

     เดินไปด้านหลังรอบโรงเรียน ถนนดินแดงมีต้นไม้โดยรอบ จุดแรกที่ไปดู คือ การเพาะเห็ดฟาง โรงเรือนขนาดเล็ก ประมาณ  6 *   3   เมตร  เช้าๆ น้องนักเรียนที่รับผิดชอบต้องมาเก็บเห็ด และดูแลโรงเรือน

     ข้างๆเป็นฟาร์มไก่  มีการเลี้ยงไก่ไข่ประมาณ 15 ตัว  ไก่รุ่นนี้เป็นรุ่นที่ 7  ซึ่งรุ่นแรกซีพีมอบลูกไก่ให้โรงเรียน  นักเรียนต้องมาเก็บไข่ตอนเช้าก่อนเข้าเรียน

    ถัดไปเราพบหมูป่า คาดว่าเป็นพันธ์ผสมกับหมูบ้าน ไม่ดุ อาหารที่เลี้ยงคือ ต้นกล้วย เศษอาหารจากโรงครัว   เมือถึงเวลาจะจับให้ชาวบ้าน    โดยขายทั้งตัว

   ด้านหลังมีแปลงผัก มีผักจำนวนมาก หลายชนิด มีระบบน้ำหยดแบบไทยประดิษฐ์ ใช้แกลลอนน้ำมันขนาด 5 ลิตรตัดก้นถัง เติมน้ำและมีเกลียวหมุนระดับน้ำไหล เช้าๆ น้องๆนักเรียนตัวน้อย จะมาเติมน้ำ

  ระบบถังประปาโรงเรียน ขนาด 3 ถังใหญ่อยู่ด้านบนยกสูงจากพื่นดินประมาณ  7-8 เมตร ปล่อยน้ำใช้ในโรงเรียน ภายใต้ต้นก้ามปูขนาดใหญ่ โตมาพร้อมๆ กับโรงเรียน  ใกล้ๆ กันมีถังปู เลี้ยงปลาดุก มีลูกปลาดุกรอจับ ไม่น่าเกิน 3 เดือนคงได้จับขาย   และบ่อน้ำขนาดใหญ่ ซึ่งมีตาน้ำ ตลอดไป

     ใกล้ๆ กันนั้นมีเสาปูน  ปลุกพริกไทย สินค้าขึ้นชื่อของจันทบุรี     เราเดินกลับลักษณะเป็นวงกลม รอบโรงเรียน ตลอดพื้นที่ประมาณ 20 ไร่ มีทั้งวิชาการในห้องเรียน วิธีชิวิตนอกห้องเรียน ครบสมบูรณ์

    ครูใหญ่ พาเราไปเข้าห้องประชุม (น่าจะเป็นห้องสมุดดัดแปลง)   นำเสนอบรรยายสรุป ภาพรวมของโรงเรียน มีหลานเรื่องที่ประทับ อาทิ ผลการเรียนภาษาอังกฤษ ได้เกินมาตรฐานของจังหวัดสูงมาก รวมทั้งอีกหลายวิชาที่ได้คะแนนสูง ครูใหญ่ให้เราถาม พวกเราตั้งคำถามหลายข้อ...............พวกเราประทับใจ และได้รับความรู้ มาก